صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۵۹۵: ترک من کزپسته اش بی خواست می ریزد شکر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک من کزپسته اش بی خواست می ریزد شکر چشم تنگی دارد از بادام کوهی تلختر با سبکباران چه سازد قلزم پر شور و شر؟ کف به ساحل می رسد از سیلی موج خطر صحبت نیکان بدان را خوب رسوا می کند می نماید تلخی بادام افزون در شکر دعوی منصور از دارفنا این اوج یافت منزل تیر کمان سخت باشد دورتر گفتگوی ناصحان بادست چون دل شد سیاه نیست خون مرده را پروای زخم نیشتر ازمیان زنار کافر نعمتی راباز کن تافلک چون بندگان در خدمتت بنددکمر هر که را پرده های چشم آب شرم هست زود می آید برون از پوست چون بادام تر لاله داغ است باغ دلگشای عاشقان برندارد مرغ زیرک صائب از روزن نظر صائب تبریزی