صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۵۸۵: سنبل او می خرامد دست بر دوش بهار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سنبل او می خرامد دست بر دوش بهار تاکند در وقت فرصت حلقه درگوش بهار از نگاه اولینم چشم او دیوانه کرد نشأه جام نخستین است سر جوش بهار در چمن تا قامت موزون او پیدا نشد در کشاکش بود از خمیازه آغوش بهار کی توانستی ز شور عندلیبان خواب کرد؟ از شکوفه گر نبودی پنبه در گوش بهار خط دمید و همچنان رنگینی حسنش به جاست درخزان ننشست این گلزار از جوش بهار صائب از چندین هزاران خرمن امید خلق دانه بی حاصلی باشد فراموش بهار صائب تبریزی