صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۵۶۴: پاس درد وداغ عشق از دیده های شوردار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پاس درد و داغ عشق از دیده های شوردار در میان زنگیان آیینه را مستور دار نیست در دست سبوی می عنان اختیار راز عشق از دل تراوش گر کند معذور دار ریزه چینان قناعت پرده دار آفتند خرمن خود را نهان در زیر بال مور دار بی نمک نتوان جگر خوردن درین ماتم سرا حق بخت شور را ای بی نمک منظور دار از دو دست خویش کن ظرف طعام و آب خویش ملک چین را سر بسر ارزانی فغفور دار دور تا از توست در مهمانسرای روزگار کاسه خود سرنگون چون نرگس مخمور دار نیستی صائب حریف برق بی زنهار ما زینهار از آتش ما دست خود را دور دار صائب تبریزی