صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۴۹۴: آتش عشق تو چون زبانه برآرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آتش عشق تو چون زبانه برآرد از دل سنگ آه عاشقانه برآرد تا به یکی بوسه خوش کند دل عاشق زان دهن تنگ صد بهانه برآرد گوشه نشینی براق عالم بالاست بیضه پر و بال از آشیانه برآرد هر که فرو برد سر به جیب تأمل کشتی از این بحر بیکرانه برآرد روزی برق است خرمنی چو صبحش حاجت موری به یک دو دانه برآرد غوطه به خون شفق دهند چو صبحش هر که نفسهای بیغمانه برآرد ترک کجی کن که تیرراست چو گردد گرد به یک حمله از نشانه برآرد دانه امید را چو خوشه پروین از دل شب گریه شبانه برآرد مطرب آتش نوای خامه صائب از دوجهانت به یک ترانه برآرد صائب تبریزی