صائب تبریزی
غزل 4001 - 5000
غزل شمارهٔ ۴۴۵۶: خط سیه مبادا زان خال سربرآرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خط سیه مبادا زان خال سربرآرد عمرش تمام گردد چون مور پربرآرد در غنچگی چو لاله ما شعله طینتان را داغ سیاه بختی دود از جگر برآرد دم را به لب گره زن کز قعر بحر غواص از دولت خموشی عقده گهر برآرد تنها نمی پرد چشم بر دانه های خالش وقت است خیل مژگان چون مور پربرآرد هر شاخی از بنفشه میلی است سرمه آلود بیچاره عندلیبی کز بیضه سربرآرد سهل است اگر ز تیرش داریم چشم پیکان از بید می تواند همت ثمر برآرد خضر بلند فطرت با آن سواد روشن از خط جوهر تیغ مشکل که سربرآرد از زلف دل گرفتن بازیچه می شمارد از قید هند صائب خودرا اگر برآرد صائب تبریزی