جویا تبریزی
منقبت ها
شمارهٔ ۷ - غزل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن کسوت نازک که بر اندام تو بار است چون نکهت گل دست در آغوش بهار است نبود چو حبابش هوس صدر نشینی آن پاک گهر را که خبر از ته کار است کس ره نبرد حال سیه روز غمت را در خویش نهان گشته به رنگ شب تار است از آتش عشق تو برون آمده بیغش بر سینه زر داغ توام پاک عیار است زد دست هوس غیر بر آن سلسلهٔ مو غاف که سر زلف نکویان دم مار است گر سیل سرشکم بود از جا عجبی نیست اینجاست که از ضعف نگه بر مژه بار ا ست هر قطرهٔ خون بسته ز دم سردی ایام در پیکر صدچاک تو جویا چو انار است جویا تبریزی