جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۷۹: به ششدر کار خود از شش جهت انداختی رفتی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به ششدر کار خود از شش جهت انداختی رفتی دلت را مهرهٔ بازیچه کردی باختی رفتی کی از تعمیر می شد چاره احوال خرابت را به یک پیمانه از نو خویشتن را ساختی رفتی زدی در مستی امشب صد دهن تر خنده برگلشن به یک دشنام خشکم زان دو لب ننواختی رفتی گداز دل چو خس برداشت از جا جسم زارت را به بحر بیکرانی خویش را انداختی رفتی غبارت بر فلک سوده است سر از یاری صرصر میان همسران خود سری افراختی رفتی ندادی توسنی جولان از آن چون چشم قربانی نگاه چند از حسرت به هر سو تاختی رفتی شدی همدست با مژگان پی دل بردن جویا به قصد ما نهانی با نگاهت ساختی رفتی جویا تبریزی