جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۷۲: اگر از دیدن عیب خلایق چشم می پوشی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر از دیدن عیب خلایق چشم می پوشی همانا در پی کتمان عیب خویش می کوشی عبادت در حضور خلق ار چشم قبول افتد تو ظالم فسق را از دیدهٔ مردم نمی پوشی چو آب جو که گل در خور کشد آهسته آهسته روانبخش تو گردد می به همواری اگر نوشی ز می چون اینقدر اظهارت نفرت می کنی زاهد نظر بر هوشهای ناقص ما باز خاموشی ببند از خودستایی لب که گردد قیمتت کمتر در این بازار چندانی که خود را بیش بفروشی بود ز آیینه جویا روشن این معنی که در عالم صفای سینه نتوان یافتن غیر از نمدپوشی جویا تبریزی