جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۶۵: هر قطرهٔ اشکم ز پی دیدن چشمی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر قطرهٔ اشکم ز پی دیدن چشمی چون غنچهٔ نرگس بود آبستن چشمی یک شب ز جمالش چقدر بهره توان برد بگذشت شب وصال به مالیدن چشمی درد نگه عجز چه دانی؟ که نبرده است گوش نگهت بهره ز نالیدن چشمی چون آینه گشتم همه تن واله دیدار چیند چقدر گل کسی از روزن چشمی زان می که نپیموده به من رفته ام از خویش غارتگر هوش است به دزدیدن چشمی جویا نتوانست زباندان نگه شد آن کس که نخورده است دل او فن چشمی جویا تبریزی