جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۵۶: از رعونت تا به کی سرو پا در گل شوی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از رعونت تا به کی سرو پا در گل شوی غنچه شو یک چند تا خلوت نشین دل شوی با هواها برنمی آیی به نیروی جنون وای بر روزی که دور از حاضران عاقل شوی می گشاید شش جهت بر سروت آغوش امید اینچنین کز جوش مستی هر طرف مایل شوی اینقدرها هم گرفتار تن خاکی مباش جان من ترسم خدا ناکرده خر در گل شوی عین آگاهی است جویا چشم پوشیدن ز خویش نیستی غافل اگر از خویشتن غافل شوی جویا تبریزی