جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸۰: به خود بست آنکه ز آب و تاب خود چون گوهر غلطان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به خود بست آنکه ز آب و تاب خود چون گوهر غلطان بود سرگشتهٔ گرداب خود چون گوهر غلطان زبس از ترک خواهش آبرو گردآوری کردم رسانده دام ام را آب خود چون گوهر غلطان مگر مثل تویی باشد که پهلوی تو نشیند تو خواهی همنشین باب خود چون گوهر غلطان شکوه آب و تاب حسن با خلوت نمی سازد ترا برده ز جا سیلاب خود چون گوهر غلطان به بیداری نشاید چشم تمکین داشت از وضعش که سازد صرف شوخی خواب خود چون گوهر غلطان گرفتارم به پیش حسن معنی های خود جویا بود دایم بیتاب خود چون گوهر غلطان جویا تبریزی