جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۹۰۵: تا به معراج فنا یعنی شهادتگاه عشق
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به معراج فنا یعنی شهادتگاه عشق بال و پر از شعله مانند شرر می خواستیم شوخ چشمی را ز حد برداشت شمع بزم یار ما چراغ خلوت از خود چون گهر می خواستیم حسن پاک آفتابم در خور هر دیده نیست دیده ای از چشم شبنم شسته تر می خواستیم تا بکام دل توان خندید جویا غنچه وار در بهاران از خدا یک مشت زر می خواستیم جویا تبریزی