جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۶۱: مستیش افزود تا بشکست مینای دلم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مستیش افزود تا بشکست مینای دلم جام عیشش پر بود از ریختن های دلم غنچه سان گر واشکافی جز زبان شکوه نیست زان تغافلهای دل خون کن سراپای دلم رشک همچشمی تماشا کن جگر در خون نشست شد ز داغت تا مرقع پوش بالای دلم بزم عیشت از صراحی و قدح خالی مباد پربود تا ساغرم چشمم ز مینای دلم همچو خون مرده ماند در رگ خارا شرار گر فتد بر کوه جویا بار غمهای دلم جویا تبریزی