جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۳۶: کبود از بوسه امشب لعل آن رشک پری دیدم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کبود از بوسه امشب لعل آن رشک پری دیدم گل شفتالوی این باغ را نیلوفری دیدم بود در دیده ام افتادگی را رتبهٔ دیگر زمین را بر فراز عرش و کرسی برتری دیدم نهان در زنگ کلفت تا به کی باشد دلم، زاهد!‏ من این آیینه را از موج روشنگری دیدم به روی آتش دل همچو مویی جسم زارم را بسی شبها فکندم تا نشان از آن پری دیدم فرنگی را رسد گر دعوی ایمان کند جویا ز بس کس هندوی زلف سیاهش کافری دیدم جویا تبریزی