جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۸۰۲: بیند چو خرامیدن رنگین ترا گل
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیند چو خرامیدن رنگین ترا گل روبد ره جولان تو با موج صفا گل لخت جگر آویخته در دامن آهم یا از چمن آورده برون باد صبا گل بستان ز کفم ساغر می گر همه درد است کز آب گل آلود نیفتد ز صفا گل هر شب که بخوابیم هماغوش خیالت چون غنچه کند یاد تو در بالش ما گل افروخته رخساره اش از جوش خجالت تا چهره شد نقش کف پای تو با گل در باغ ز رخسار چو برقع بگشایی آیینه ز هر برگ دهد روی نما گل جویا چو ببیند به چمن مصحف رویش بی خواست براند به زبان نام خدا گل جویا تبریزی