جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۸۰: با همه اعضا مرا چون ابر گریان ساختند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با همه اعضا مرا چون ابر گریان ساختند همچو شاخ گل سراپای تو خندان ساختند شکرین لعلت ز موج آب حیوان ساختند نقل دندان ترا از شیرهٔ جان ساختند حسن شوخی را که عالم روشن است از پرتوش در حجاب پردهٔ اظهار پنهان ساختند نکهت گل رنگ یاقوت و خمیر صبح را گرد آوردند و آن سیب زنخدان ساختند خاکسارانی که از اول گریان دشمنند همچو صحرا از لباس آخر به دامان ساختند موج رنگ سنبل و طوفان بوی مشک را جمع آوردند و آن زلف پریشان ساختند خلعت مجنونی ام روزی که در بر کرد عشق از فضای وسعت مشرب بیابان ساختند کاکل مشکین و زلف عنبرین دستی بهم داده جویا خاطر ما را پریشان ساختند جویا تبریزی