جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۶۴: چو انگشتان نایی دایما در رقص می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو انگشتان نایی دایما در رقص می آید سرانگشت طبیب از جستن نبضم نیاساید برای ما و خود در فکر خودسازی نمی افتد مگر خودرای من بهر خدا خود را بیاراید به اغوای طمع هر کس شود آبستن مردم حذر از صحبتش اولاست کز وی فتنه ها زاید نیارد مصقل ماه نوش از تیرگی بیرون چنین گر از دلم آن تیغ ابرو زنگ برباید نشاید غیر یاد وصل او دیگر تمنایی لبش جویا به کام دل مکیدن باید و شاید جویا تبریزی