جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۳۹: زموج چین توانی ساده کردن گر جبین خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زموج چین توانی ساده کردن گر جبین خود کشی چون آفتاب آفاق را زیر نگین خود توانی در کمند وحدت آری خویش را آسان پس زانوی عزلت گر نشینی در کمین خود کند آن کس که از شب زنده داری چشم دل روشن ید بیضا برون آرد چو شمع از آستین خود به چشم خواب اگر ریزی نمک از صبح بیداری توانی ساخت چون انجم فلک ها را زمین خود مکافات عمل پشت لبش را سبز خواهد کرد به آن زهری که از دشمنام دارد در نگین خود زآشوب پریشان خاطری ها جمع کن خود را که چون خرمن شوی سازی جهانی خوشه چین خود به شوق عشق بازی خویشتن را زنده می دارم کسی چون من نباشد در جهان جویا رهین خود جویا تبریزی