جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۳۵: گل به آن روی نکو می ماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل به آن روی نکو می ماند مل به لعل لب او می ماند ماه اگر ماه شب چارده است بی کم و کاست به او می ماند ستم و جور بمن می گذرد به تو ای عربده جو می ماند باده تر طیب دماغم نکند سر خشکم بکدو می ماند ساغر می چو لبالب باشد به تو ای آینه رو می ماند جوهر تیغ ستم در کف چرخ کی به آن پیچش مو می ماند رفتم از سیر گل و غنچه ز دست این بجام آن به سبو می ماند مژه بر دور دو چشمم جویا به کنار لب جو می ماند جویا تبریزی