جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۱۲: از زمین و آسمان هرگز دلم آبی نخورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از زمین و آسمان هرگز دلم آبی نخورد تر نمی گردد دماغ خواهشم زین صاف و درد پاس خود کی می تواند اهل نخوت داشتن خویش را گم می کند آری به خود هر کس سپرد ایمن است از دست انداز خزان حادثات در ره آزادگی چون سرو هر کس پا فشرد دوش آن ماه تمام از روزنم طالع نشد تا سحرگه دیده ام بی او کواکب می شمرد سود می گردد زیانها جمله در بازار او هر که جویا خویش را در عشق بازی باخت، برد جویا تبریزی