جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۰۹: به لقای تو هر آن دیده که روشن باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به لقای تو هر آن دیده که روشن باشد همه جا در نظرش وادی ایمن باشد دل به الطاف ستم پیشه تسلی نشود نبرد تشنگی آبی که در آهن باشد گرد ظلمت ز بس از صرصر آهم پاشید لاله را داغ چراغ ته دامن باشد چرب نرمی مبر از حد، دل افروخته ام نه چراغی است که محتاج به روغن باشد انجم از شوخی چشم تو پریشان حالند ماه در پیش رخت سوخته خرمن باشد هر کرا زورق طاق شده طوفانی عشق گر همه کام نهنگ است که مأمن باشد در چراغی که بود زنده به عرفان، جویا از گداز دل افروخته روغن باشد جویا تبریزی