جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۵۶۶: می توان صد عمر داد ناله و فریاد داد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می توان صد عمر داد ناله و فریاد داد آه از این کم فرصتی این عمر بی بنیاد داد عاشقان زار را با قوت بازو چه کار داد از دست اداهای تو ای فرهاد داد جسم خاکی حجاب صورت معنی شود این غبار راه هستی را توان بر باد داد غنچه آسا هر که جویا دل به بند زر نهاد آبرو را از پریشانی چو گل بر باد داد جویا تبریزی