جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۵۰۸: بهر دنیا بودنت غمگین زنادانی بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بهر دنیا بودنت غمگین زنادانی بود خط بطلان تو چین بر لوح پیشانی بود از گداز تن چه اندیشی اگر جان پروری پاس تن مانند شمع تدشمن جانی بود هر که دانشور بود دانا نداند خویش را دعوی دانایی مردم ز نادانی بود از غرور تو به عاصی تر شوند اهل ریا دامن زاهد، تر از اشک پشیمانی بود تا گشاید لب به رنگ غنچه رسوا می شود بر دل هر کس که جویا زخم پنهانی بود جویا تبریزی