جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۴۳: جرأت می بین که مور ار بادهٔ بی غش زند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جرأت می بین که مور ار بادهٔ بی غش زند خویش را چون خال رخسار تو بر آتش زند صد دل بیتاب در خوناب حسرت می طپد ترک من دست خودآرایی چو بر ترکش زند چشم بدمستش به قصد بیدلان در هر نگاه دست از مژگان به تیغ ابروی دلکش زند شوقی را چون اختیار باده پیمایی دهند جام گردون را کند خالی اگر یک کش زند میرود جویا کتان صبر بر باد فنا بر میان چون دامن ناز آن بت مهوش زند جویا تبریزی