جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۴۲۲: دل از ازل چو غنچه گریبان دریده بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل از ازل چو غنچه گریبان دریده بود با چاک پیرهن گل صبحم دمیده بود می آید از طپیدنش آواز پای او در موج اضطراب دلم آرمیده بود بر پای نخل قامت وحشت خوبان نثار کرد گلهای لخت دل که به دامان دیده بود تا انتهای وادی وحشت رسیده است چشمت که از سیاهی مژگان رمیده بود دور از غبار کوی تو جویا ز جوش درد چون برگ گل به خون دل طپیده بود جویا تبریزی