جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۳۷۵: بدکاره رحمت از چه سبب چشمداشت داشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بدکاره رحمت از چه سبب چشمداشت داشت دهقان امید حاصل هر چیز کاشت داشت گفتم مگر زباده چو گل بشکفانمش می خورد و سرگرانی نازی که داشت داشت روزش مدام عید و شبش قدر بوده است هر کس نه فکر شام و نه امید چاشت داشت زین خاکدان کسی که بشد از دل سلیم نقدی که بهر توشه عقبی گذاشت داشت جویا ندید از غم عشق تو فتح باب امیدها ز هر چه که بر دل گماشت داشت جویا تبریزی