جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۹۹: بیدلی را که گلشن داغ و چمن هامون است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیدلی را که گلشن داغ و چمن هامون است غنچهٔ گلبن امید دل پرخون است بید بی سرو خوش آینده نباشد در باغ آری آزادگیی لازمهٔ مجنون است راستان را نبود ف رق زهم در باطن مصرع قد تو با سرو به یک مضمون است لخت خون از مژه دیدم که بدامان می ریخت لیک از دل خبرم نیست که حالش چون ا ست جویا تبریزی