جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۹: تا هوای شمع رویت در سر پروانه است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا هوای شمع رویت در سر پروانه است زآتش غیرت تنم خاکستر پروانه است می تپد در آتش حسرت نصیبی بی رخت پلک و مژگان گوییا بال و پر و پروانه است دیده ام از بس پرد در شوق شمع عارضی مردم چشمم چو دل در پیکر پروانه است بسکه گرد شمع رویش قدسیان پر می زنند از زمین تا عرش گویی محشر پروانه است سوختن در آتش حسرت دلم را راحت است پرنیان شعله جویا بستر پروانه است جویا تبریزی