جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۷: در خاک مرا ز آتش دل گشت بدن آب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در خاک مرا ز آتش دل گشت بدن آب شد هممچو حبابم کفن از پهلوی تن آب از هر گل این باغ شمیم جگر آید گویا که ز ابر مژه ام خورده چمن آب چون غنچه بهر قطرهٔ اشکم گل زخمی است برداشته از چاک جگر دیدهٔ من آب از یاد شکرخند تو گردیده ز شبنم گرداب صفت غنچهٔ گل را بدهن آب جویا تبریزی