جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۶۱: نونهال من چو دید آیینه را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نونهال من چو دید آیینه را از گریبان گل دمید آیینه را خلق خوش با سینهٔ صفای تو است هیچ کس بی رو ندید آیینه را از گداز شرم پیش عارضش چون عرق جوهر چکید آیینه را دیده چون بگشود عکست بر رخت همچو دل بر طپید آیینه را می کند نام خدا عکس لبت جام لبریز نبید آیینه را صورتت چون عکس اندازد درو جان توان داد و خرید آیینه را گشته جویا جلوه گاه عکس او می توان دربرکشید آیینه را جویا تبریزی