جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷: می نماید در شب تاریک راه دور را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می نماید در شب تاریک راه دور را چشمی از شمع است روشن تر عصای کور را رستمی، تا چون کمان حلقه بر خود غالبی می کند گردآوری برگشتن از خود زور را در پناه عجز ایمن گشتم از جور سپهر رهزنی در پی نباشد کاروان مور را شوخی مژگان شد از بیماری چشم تو بیش اضطراب نبض افزون تر بود رنجور را عشق را نازم که چون بر تخت استغنا نشست کرد کشکول گدایی کاسهٔ فغفور را جویا تبریزی