جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲: می نهد بر سینه، داغم، عشق سیم اندامها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می نهد بر سینه، داغم، عشق سیم اندامها یا برای مرغ دل می گسترد گل، دامها سینه را چندان کند تا از برش دور افکند می کند دایم نگین پهلو تهی زین نامها نیست حرف راست بازانت، دورو، کاین قوم را غنچه آسا لخت دل باشد زبان در کامها خرم آن بیدل که در شبهای هجران با تو بود گرم گلبازی ز رفت و آمد پیغامها مهربانتر شو که در آیین عاشق پروری ناز چون بسیار شد کم نیست از ابرامها تلخکام آرزوی او بنقد جان خرد چون کند شکر فروشی لعلش از دشنامها شیشه را تنها نشد در محفلت قالب تهی بازماند از حیرت بزمت دهان جامها گر چنین از فیض نقش پای او بالد به خویش ‏ بگذرد روی زمین جویا ز پشت بامها جویا تبریزی