جویا تبریزی
غزل ها
شمارهٔ ۱: الهی ره نما سوی خود این مدهوش غافل را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
الهی ره نما سوی خود این مدهوش غافل را زدردت جامه زیب داغ چون طاووس کن دل را برد بی طاقتی از عالم هستی برون دل را طپیدن بال پرواز است مرغ نیم بسمل را تب عشقت چنان در آتش بیتابی ام دارد که شریان از طپیدن در فلاخن می نهد دل را برآ از خویش و در گلزار مقصد کامرانی کن ز خود رفتن به سالک می کند نزدیک منزل را شود از جنبش گهواره خواب طفل سنگین تر طپیدن بیشتر غافل کند دلهای غافل را زطوفان حوادث فیض عجزت ایمنی بخشد شکستن می برد جویا به ساحل کشتی دل را جویا تبریزی