مشتاق اصفهانی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۰: چو ماه چارده دارم نگاری چارده ساله
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو ماه چارده دارم نگاری چارده ساله که رخسارش بود ماه و خطش بر گرد مه هاله درین گلشن زیاد از ساغر حسن تو بود آن می که ساقی ریخت در جام گل و پیمانه لاله نباشم چون خموش از جور او با این دل مسکین چه برمیخیزد از آه و چه برمی آید از ناله خوش آندم کز چمن مست آئی و از تاب می ریزد ز رخسارت عرق زان سان که از گلبرگ تر ژاله ندانی گر چها آمدز تیغت بر دلم بنگر که خون میریزد از مژگان تر پرگاله پرگاله نشاط طبع اگر جویی رو از میخانه جو کانجا می یک ساله از دل می برد اندوه صدساله به صحرا می رود آن آهوی مشکین چه خوش باشد زمانی کاید و مشکین غزالانش ز دنباله عروس فکر بکرم فارغ از وصف است کاین دختر ز نیکویی ندارد حاجت تعریف دلاله رباید بوسه ای گر ز آن لب شیرین زند دردم لب مشتاق از شیرینی آن شهد تبخانه مشتاق اصفهانی