سعیدا یزدی
غزل ها
شمارهٔ ۵۱۰: گاه روباه گهی شیر و گهی خرگوشیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گاه روباه گهی شیر و گهی خرگوشیم گاه هشیار گهی مست گهی مدهوشیم سخن توبه و تسبیح به زاهد گویید باده تا هست در این میکده می می نوشیم گر حقیقت نبود عشق مجازی کافی است دیگ آبیم که از آتش خس در جوشیم سعی ما در راه جانان نه به امداد کسی است تا در این تن رمقی هست به جان می کوشیم سر کونین نهان در دل خون گشتهٔ ماست آن حبابیم که دریای قدم می پوشیم در خرابات سرودیم به مسجد تسبیح پیش گل دیده و در صحبت بلبل گوشیم ما گل باغ جهانیم و رقیبان [خارند] راز خود فاش، گناه دگران می پوشیم ما ز مردان نهراسیم که خود بر سر خویش خاک کردیم سعیدا و کفن بر دوشیم سعیدا یزدی