سعیدا یزدی
غزل ها
شمارهٔ ۴۱۴: ای ز ایراد قلم هم نفسانت مرفوع
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ز ایراد قلم هم نفسانت مرفوع تابعانت به همه طبع و طبایع مطبوع ذات او تا به صفت غیر خودی پیدا کرد چون تویی در کرم و خلق نیامد به وقوع تا صول سبق حال گرفتم از عشق علم ماضی و مضارع به نظر گشته فروع هر چه گاهی که نظر بر رخ او می افتد می کنم از ته دل سورهٔ اخلاص شروع میل آن گوشهٔ ابرو به نگاه عجز است نیست مقبول نمازی که در او نیست خشوع مهر ورزیدن این ماهوشان عین خطاست باده ای نوش که کیفش نبود نامشروع بر نسب فخر و حسب تکیه حرام است حرام خودپرستی به همه دین و مذاهب ممنوع بازگشت است رسیدن به خدا راه درست که به مطلب نرسیده است کسی جز به رجوع طالعت گرچه سعیدا شده ابری خوش باش شاید آن ماه ز بخت تو کند باز طلوع سعیدا یزدی