سعیدا یزدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۵: در مبند بر رویم سجده گاه من این است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در مبند بر رویم سجده گاه من این است ابروی تو را نازم قبله گاه من این است یاد می کنم او را می روم ز یاد خود سخت تیزگامم من جلوه گاه من این است گفتگوی بدگو را کی قبول می سازد؟ با گدا سری دارد طرز شاه من این است وقت عرض حال خود مطلب از دلم تا لب نارسیده می سوزد کار آه من این است گوشهٔ خراباتی یا بنای ویرانی گاه خلوت آن خلوت خانقاه من این است زخم تیغ ابرویت از دلم نگردد به دیده ام تو را روزی زان گواه من این است در گل و ملی پیدا آفتاب و ماهی تو با چه نام خوانندت اشتباه من این است یاد دوست می سازم ذوق نشئه می یابم می روم ز خود هر دم شاهراه من این است از رخ بتان دیدن وز می نهان خوردن توبه کی کنم هرگز گر گناه من این است در جزا سعیدا را آرزوی دیگر نیست بس بود اگر گویی دادخواه من این است سعیدا یزدی