سعیدا یزدی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۴: در خانه ای که جای کسی نیست جای ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در خانه ای که جای کسی نیست جای ماست بامی که بر هواست بنایش بنای ماست لنگر، جفا و صبر و هوا جذب و موج، اشک خون بحر و دل سفینه و غم ناخدای ماست آن را که احتیاج نباشد به بندگی از بندگان بی سر و سامان خدای ماست در کارگاه عشق، دل سنگ تیره را آن صیقلی که آینه سازد جلای ماست ما را نه دوستیست به دشمن گداز ما بیگانه هر که شد ز جهان آشنای ماست مرغی که بال و پر به هوای خدنگ او از استخوان کشیده سعیدا همای ماست سعیدا یزدی