آذر بیگدلی
غزل ها
شمارهٔ ۴۲: هر مرغ که میپرد ز بامت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر مرغ که میپرد ز بامت گویم، بمن آورد پیامت! خونم، که چو آب شد حلالت؛ گر با دگران خوری حرامت! مپسند ستمگران بمحشر خندند بزخم ناتمامت خوش دانه بحیله میفشانی از صید مگر تهی است دامت؟! تو خواه ببخش و، خواه بفروش؛ زین کوی نمیرود غلامت! ای دوست! مریز خون دشمن کز دوست کشند انتقامت شکر از آذر، شکایت از غیر؛ تا زین دو خوش آید از کدامت؟! آذر بیگدلی