اسیر شهرستانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۹۸: جایی که گل از ناله کند بال و پر خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جایی که گل از ناله کند بال و پر خویش چون ذره فتادیم به دام نظر خویش تا کعبه به یک گردش چشم تو دویدیم شرمنده نگشتیم ز عزم سفر خویش بی شور جنون فال بیابان نتوان زد خضریست محبت که بود راهبر خویش چون پاره دل دامن هر خار گرفتیم منت نکشیدیم ز مژگان تر خویش کیفیت منصور از این باده خماری است می زیبد اگر مست تو نازد به سر خویش اسیر شهرستانی