سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۵۳: چه آب و خاک و چه نیکویی سرشت است این
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه آب و خاک و چه نیکویی سرشت است این سبوی باده نگویم، گل بهشت است این بنای عیش به میخانه می نهد دوران وگرنه هر خم می را به سر چه خشت است این به سجده سر چو نهی، ترک سر کن ای زاهد نه مسجد است، غلط کرده ای، کنشت است این به حیرتم که دلم زنده چون کباب شده ست اگر غلط نکنم، طایر بهشت است این سلیم، نامه ی او را ز بس نهم بر سر گمان بری که مرا خط سرنوشت است این سلیم تهرانی