سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۴۴: گه مستم و گاه در خمارم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گه مستم و گاه در خمارم این است تمام عمر کارم از پاره ی دل، سرشک چون گل آیینه شکسته در کنارم چندم ببرد به سیر گلشن؟ از روی نسیم، شرمسارم از عالم خاک، پای عنقا ببریده ز تیغ کوهسارم پیچیده ام آنچنان که افتند مرغان به قفس ز شاخسارم بی آن گل رو، سلیم بگذشت افسرده تر از خزان، بهارم سلیم تهرانی