سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۴۱: هرکه افتاد ز پا، خاک نشین من بودم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هرکه افتاد ز پا، خاک نشین من بودم هرکه آمد به زمین، نقش زمین من بودم شوق، سرخیل صف اهل نیازم کرده ست سجده ای هرکه ترا کرد، جبین من بودم راز خود کرد وصیت همه با من مجنون بر سر او نفس بازپسین من بودم آستان بوس رکاب تو که را قدرت بود با تو آن روز که همخانه ی زین من بودم این زمان غیر من آنجا همه کس ره دارد یاد روزی که در آن بزم، همین من بودم سعی من کردم و شد وصل نصیب دشمن دیگری صید تو کرد و به کمین من بودم هر کف خاک، به جولانگه شه می گوید پیش ازین پادشه روی زمین من بودم در چمن بود قیامت ز فغان دوش سلیم بلبلان را چه گنه، باعث این من بودم سلیم تهرانی