سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۱۴: گر امید رحمی از فریادرس می داشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر امید رحمی از فریادرس می داشتم لب نمی بستم ز افغان تا نفس می داشتم شور فریادم بیابان را به تنگ آورده است کاش آواز خوشی همچون جرس می داشتم عاشقم، اندیشه ام از گردش افلاک نیست می نمی خوردم اگر بیم از عسس می داشتم گو منال طالع خود بی سبب مرغ اسیر کاش من هم گوشه ای همچون قفس می داشتم در بیابان طلب از رشک می مردم، اگر جز دو دست خود کسی در پیش و پس می داشتم نیست الفت با مغول، شکرلبان هند را کاش بر سر چیره ای همچون مگس می داشتم بی کس چون من نمی باشد، چه می کردم سلیم در خراب هند اگر حاجت به کس می داشتم سلیم تهرانی