سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۸۱۰: منم که با می و مطرب همیشه در جنگم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که با می و مطرب همیشه در جنگم چو شمع می دهد از حال من خبر، رنگم ز باغ، خنده ی گل کبک را به کوه جهاند مرا چو غنچه ندانم چه شد که دلتنگم به فیض بخشی ره بین، که می کشد از دور به چشم سرمه، سیاهی میل فرسنگم به یک پیاله رخم لاله گون شود، گویی به دست ساقی بزم است چون حنا، رنگم چو عندلیب حقیرم مبین سلیم که من اگرچه مرغ ضعیفم، ولی خوش آهنگم سلیم تهرانی
ظ„ط؛طھظ†ط§ظ…ظ‡
ط¬ط³طھط¬ظˆ
ظˆط²ظ†