سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۷۳: صوفیان را شده ز آهنگم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صوفیان را شده ز آهنگم تار تسبیح، رشته ی چنگم از گل و لاله فیض نتوان برد غیر می نیست از کسی رنگم شد بهار و چو سبزه ی صحرا کوه تا کوه می رسد بنگم بر من و کار من جهان خندد رهبر کور و شاطر لنگم در بیابان شوق چون مجنون گردباد است میل فرسنگم عشق تا منع خودفروشی کرد شد ترازو فلاخن سنگم فرصت رزم دشمنانم نیست روز تا شب به خویش در جنگم از سبکروحی ام شرر داغ است همچو یاقوت اگر گران سنگم بر بساط زمانه، چون پسته می زند خنده حقه ی بنگم پادشاهم به ملک فقر، سلیم پوست تخت من است اورنگم سلیم تهرانی