سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۵۳: بر راه وعده، ای گل رعنا نشسته ام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر راه وعده، ای گل رعنا نشسته ام تنها بیا تو نیز که تنها نشسته ام از بس ز سبزه ی چمن آزار می کشم گویی به روی ریزه ی مینا نشسته ام از موج فتنه، گر بنشینم به روی سنگ دارم گمان آن که به دریا نشسته ام تیر هوایی ام که ز بس بی تعلقی هرجا نشسته ام، به سر پا نشسته ام از سر هوای گوشه ی عزلت نمی رود گویی به سایه ی پر عنقا نشسته ام چون شیشه، روی صحبت احباب با من است هرجا دو کس نشسته، من آنجا نشسته ام دایم چو آفتاب درین انجمن ز شرم بینم ازان به زیر، که بالا نشسته ام درمان درد خویش طلب کن ز من سلیم امروز من به جای مسیحا نشسته ام سلیم تهرانی