سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۷۳۴: چو غنچه در گرهی بند، نقد خود ز تلف
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو غنچه در گرهی بند، نقد خود ز تلف که پیش هر خس و خاری چو گل نداری کف چه سود آب ز دریا چو ابر بخشیدن کرم ز آبله دست خویش کن چو صدف به دست مطرب از اصلاح خاطر من شد پر از غبار، چو غربال خاک بیزان دف بهار شد که ز میخانه باده نوشان را به سوی باغ پرد چون تذرو جام از کف چه شد اگر طرف غیر را زمانه گرفت مرا به دعوی عشقت بس است حق به طرف سلیم ناله ی من تیغ چون برافرازد سپر کشد به سر خویش آسمان چو کشف سلیم تهرانی