سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۳۱: لطف ساقی، خار از پهلوی آتش می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
لطف ساقی، خار از پهلوی آتش می کشد شیشه ی می آب را بر روی آتش می کشد بلبل ما آشیان در گلشنی دارد که خار خویش را پهلوی گل بر بوی آتش می کشد نیست از پیغام وصلم حاصلی جز سوختن خار را یاد گلستان سوی آتش می کشد آنچه از پهلونشینی های او من می کشم کافرم گر خار از پهلوی آتش می کشد از تو دوری چاره ی ما تیره بختان بود و بس دود این سرگشتگی از خوی آتش می کشد چون ز قسمت سر توان پیچید، کز دریا نصیب گوش ماهی را گرفته سوی آتش می کشد! می برد نام تو هم هرکس که یاد ما کند حرف پروانه به گفت و گوی آتش می کشد عشق پرورده ست از روز ازل ما را سلیم ریشه ی خاشاک، نم از جوی آتش می کشد سلیم تهرانی