سلیم تهرانی
غزل ها
شمارهٔ ۶۲۵: سحر که ناله مرا گرم چون جرس گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سحر که ناله مرا گرم چون جرس گیرد ز دود آه دلم صبح را نفس گیرد ز قید باده پرستی دم نیم آزاد چو محتسب بگذارد مرا، عسس گیرد ز دام زلف تو بیکار شد چنان صیاد که همچو طفل به صد حیله یک مگس گیرد کند خیانت یک نفس، کشوری ویران یکی ست دزد و عسس صدهزار کس گیرد به غیر جانی ازو نیست شرمساری ما زمانه هرچه به ما داده است، پس گیرد روم سلیم چو سوی چمن، به هر قدمی هزار جای سرراه من قفس گیرد سلیم تهرانی